Safe home
Blijf op de hoogte en volg Rhiannon
03 Oktober 2014 | Nederland, Montfort
Alweer mijn laatste reisverslag gok ik zo. Inmiddels worden de dagen snel minder evenals het aantal schone kleren waardoor we er regelmatig als carnavalsfiguren uitzien. Gelukkig maakt dat in India niet uit, de mensen blijven toch wel staren en roepen. Dat is iets wat ik in Nederland niet ga missen. Goed, onze reis...
De avond dat we in Mysore aankwamen hebben we niks spannends meer ondernomen, we voelden ons nog steeds niet lekker en zijn vroeg gaan slapen. De volgende ochtend zijn we richting het Mysore palace gelopen, en uiteindelijk eromheen omdat de ingang aan het zuiden lag. Onderweg kwamen we nog de klokkentoren tegen. Het is uiteindelijk gelukt om naar binnen te gaan en dat viel zeker niet tegen. Het paleis was erg mooi en gelukkig goed onderhouden. Om het paleis lagen vele tempels met typisch zuidelijk uiterlijk. 's Middags zijn we naar de dierentuin geweest omdat die erg goed aangeschreven stond. De meeste Indiers waren zeer geinteresseerd in dieren die voor ons niet zo speciaal waren. Zo was er 1 flamingo maar die kreeg flink wat aandacht. We hebben eindelijk onze tijger gezien, hoewel die natuurlijk niet wild was. Ook de olifanten en girafen waren aanwezig. De apen, die overigens niet in kooien zaten, waren zo brutaal dat ze bij mensen hun ijs uit de handen haalden. Ieder dier is door Li-Anne op de foto vastgelegd. Daarna zijn we nog even naar de bazaar gelopen om te shoppen en wat te drinken en uiteindelijk volgde een wandeltocht naar ons hotel. De volgende dag zijn we na ons ontbijt op weg gegaan naar een meer. Onderweg heb ik nog even mijn medische kennis kunen toepassen bij een flauwgevallen student die ze water aan het geven waren. Eenmaal bij het meer aangekomen, bleek dit dicht. We baalden aangezien het lang had geduurd voor we er waren. Daarom hebben we een riksja naar het centrum genomen en zijn we vanuit daar naar de Chamundi hill gegaan. Dat bleek een rij kraampjes en een tempel waarvoor ze aan het verbouwen waren. Nadat we een rondje op de heuvel hadden gemaakt vroegen we ons af waar de tweede tempel lag. Dus zijn we naar beneden gelopen en hebben we een andere pad gekozen. Dit was een van de weinige keren in India dat we ons alleen op de wereld waanden. Het pad bleef maar dalen en we hadden niet het idee dat we op de goede weg terecht zouden komen. Uiteindelijk kwamen we toch uit bij de Nandi bull, die op weg naar de tempel zou liggen. 1000 traptreden hoger zou de beloofde tempel liggen. Eenmaal boven waren we moe en doorweekt van het zweet. We volgden de toeristen die voor ons liepen en we kwamen tot onze grote verbazing uit op hetzelfde pleintje met kraampjes als waar we vertrokken waren. We waren inmiddels zo moe dat we niet meer via het andere pad naar de tempel zijn gelopen, maar rechtstreeks de bus naar beneden hebben genomen. Er was nog een tweede meer dichter bij de heuvel dat wel open was, dus daar hebben we zittend op een bankje onze zout- en watervoorraad aangevuld terwijl we over het meer uitkeken. Om half 7 werden we het meer uitgejaagd omdat het dicht ging. Daarom hebben we het centrum nog wat verkend en zijn we gaan eten. Onze bus zou om half 12 vertrekken en de resterende tijd hebben we wachtend in het hotel doorgebracht. Om 11u zijn we richting busstand vertrokken en na flink zoeken vonden we eindelijk de juiste plek. Daar kregen we te horen dat de bus ruim 2 uur vertraging had. Slapend op onze bagage werden we rond half 2 eindelijk opgetrommeld om in de bus te stappen waar onze reis naar Kochi kon beginnen. Van tevoren was ons gezegd dat de reis ongeveer 7uur zou duren. Dat bleek uiteindelijk natuurlijk niet waar, we deden er ruim 12uur over maar daardoor hadden we wel alle tijd om onze nieuwe omgeving te aanschouwen. Inmiddels stond het vol met palmbomen en landbouwvelden. We eindigden op een groot kruispunt ergens in de buurt van Kochi en na een halfuurtje tukken lukte het om ons hostel te bereiken. Dit keer was het geen echt hostel of hotel maar een home stay. We werden hartelijk ontvangen door een 10-jarig meisje dat perfect Engels sprak. Nadat we gesetteld waren ontmoetten we ook haar moeder, die ons van de nodige informatie over bezienswaardigheden voorzag. Even later kwam ook haar vader aan die de kamers onderverhuurde. Verder rende er nog een zoon door het huis met wat vrienden. Kortom een lekkere huiselijke sfeer. Nadat we wat gegeten hadden zijn we Fort Kochin gaan verkennen. Onderweg waren ons de vele grote kerken al opgevallen en dat was in dit gebied niet anders. Op elke straathoek lag wel een kerk of cathedraal. Ook wel logisch aangezien dit de plek is waar de Portugezen en Nederlanders het eerst aan land kwamen. Tijdens de zonsondergang liepen we knus onder een paraplu vanwege de regen op het strand. Terug in ons hostel hebben we nog wat gepraat met de familie, die ons aanraadde om vroeg te vertrekken de volgende ochtend aangezien we het Hill palace wilden bezoeken. Zij zouden voor het ontbijt zorgen zodat we vroeg op pad konden. We hadden het plan om rond 8 uur de ferry te hebben, maar dat bleek natuurlijk te optimistisch. Het ontbijt was iets later klaar dan gepland, net zoals wij. Dus ook de ferry en de bus hadden we iets later, waardoor we pas rond half 12 het paleis zagen. Het paleis zelf was niet heel bijzonder maar we hebben wel de gouden kroon gezien. De terugweg verliep wat sneller waardoor we rond 2 uur terug waren in fort Kochi. Vervolgens zijn we nog naar Jew town geweest waar de synagoge helaas dicht was. Om 5 uur begon de typische Keralase dansshow die de familie ons had aangeraden. Het was heel bijzonder omdat zelfs het schminken een ritueel ansich was, doch moeilijk te volgen aangezien men alleen via gebaren en gezichtsuitdrukkingen communiceerden. Na de show hebben we bij het gezin gegeten. Er was speciaal voor ons gekookt, en het was heerlijk en vooral heel spicy aangezien ze daar in het zuiden wel van houden. Uiteindelijk is het ons tussendoor ook nog gelukt om een fietstoer te regelen door de backwaters voor de volgende ochtend aangezien de vorige tocht met de boot zo was tegengevallen. De volgende ochtend stonden we dus startklaar om in de pedalen te klimmen, maar toen we bij de organisatie aankwamen waren we verbaasd om de fietsen boven op het dak van een riksja te zien staan. We gingen eerst een stukje rijden per riksja en zouden vanaf daar gaan fietsen. Nadat de mountainbikes en de helmen goed afgesteld waren en we op de foto stonden konden we vertrekken. We hebben ruim 4 uur gefietst en zijn ondertussen gestopt om een bootbouwerij te bekijken en de lokale bar met lokale alcoholische specialiteit uit te proberen. Uiteindelijk gingen, na veel prutsen, de fietsen weer op de riksja. Nadat we terug waren hebben we ons laten verwennen met een massage. We hadden nog net genoeg tijd om op kruidenjacht te gaan, aangezien Kochi daarom bekend staat. Na het avondeten zijn we naar huis gegaan want de volgende ochtend vertrokken we vroeg naar de laatste bestemming, Trivandrum. Vanuit het station waar we uitgestapt waren, duurde het met de bus nog ruim 20 minuten voor we in Trivandrum waren (later bleek dat we te vroeg uitgestapt waren) en omdat we op het heetst van de dag aankwamen, waren we blij toen we op onze hotelkamer waren. Daar hebben we het de rest van de dag rustig aan gedaan omdat de stad in een dag te bezichtigen was. We zijn even naar de bazaar geweest om te kijken of we iets aan onze souveniervoorraad konden toevoegen. Uiteindelijk hebben we bij de supermarkt onze kruidenvoorraad aangevuld en na ons avondeten zijn we weer teruggekeerd. De volgende ochtend zijn we eerst naar de Sri Padmanabhaswamy temple geweest (ik kan het zelf ook niet uitspreken). Daarna hebben we de bus noordwaarts genomen richting Napier museum en Sri Chitra gallery. Vanuit daar zijn we teruggelopen en hebben we wat kerken en andere toestanden bekeken. Er zou nog een markt zijn maar die bleek maar 10 kraampjes groot. Dus zijn we terug naar ons hotel afgezakt om te rusten voor het avondeten. We hadden in de krant gezien (ja die krijgen we iedere ochtend) dat er een seafood festijn was in een lokaal restaurant. Toen we er aankwamen bleek het all-you-can-eat en daar hebben we natuurlijk goed gebruik van gemaakt. Rondgebuikt kwamen we weer bij ons hotel aan. De volgende dag stond een trip naar Varkala gepland, maar dat liep iets anders dan gedacht. Na ons ontbijt en de winkels die we nog wilden bezoeken gingen we naar het station. De vorige dag hadden we tickets proberen te reserveren maar dat ging blijkbaar niet kwamen we uiteindelijk achter. Toen we eindelijk een ticket hadden, bleken we nog een uur te moeten wachten op onze trein. Toen die er eindelijk was, moesten we helemaal naar het voorste stuk. Ergens in onze tocht naar voren ben ik Li-Anne kwijt geraakt. We konden elkaar niet bellen omdat haar simkaart verlopen is. Toen de trein op het punt stond te vertrekken ben ik er toch maar ingesprongen in de hoop dat Li-Anne dat ook zou doen. Toen ik in Varkala aankwam bleek dat niet het geval. Omdat ik niet wist of zij de volgende trein zou nemen, heb ik op het station gewacht tot die ruim een uur later aankwam. Ze had ook die trein niet genomen, dus ben ik met de volgende trein terug gegaan. Die deed er eindeloos lang over, en inmiddels was mijn dagdoel voor het donker bij het hotel te zijn wat nog maar net lukte. Daar was Li-Anne gelukkig en nadat we bijgekletst waren over onze avonturen, hadden we besloten dat dit een bezoekje aan de KFC toch wel rechtvaardigde. Dit is de enige keer geweest dat we een fastfoodrestaurant in India hebben bezocht. Daarna was het alweer de laatste keer om onze koffers in te pakken. De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar het vliegveld na de snelste riksjarit ooit, de heuvels in de weg waren niet te voelen omdat we zo snel gingen dat we een flink aantal oversloegen. Dit keer was de bestemming Mumbai wat ons cirkeltje compleet maakt. Ons plan was om Elephants island te bezoeken aangezien dat vanwege het regenseizoen niet gelukt was. Helaas waren we te laat bij ons hostel en zouden we niet meer op tijd bij de boot geraken waardoor we onze plannen hebben moeten omgooien. Uiteindelijk hadden we besloten om rustigaan te doen en de dag te besteden aan rondlopen, eten en shoppen (aangezien ik toch nog flink wat gewicht over had voor mijn backpack). Dat is nog goed gelukt en mijn rupees zijn geheel opgeraakt. Eenmaal op het vliegveld vergat ik natuurlijk uitgerekend vandaag mijn vestje uit mijn backpack te halen voordat ik hem inleverde, waardoor ik me alvast kon voorbereiden op de kou in Nederland. Na de dubbele securitycheck was alles goedgekeurd om het vliegtuig in te kunnen. De vlucht verliep rustig totdat midden in de nacht opeens omgeroepen werd of er een dokter of een medicus aan boord zat... Slik, ik had net tegen mijn buurvrouw verteld dat ik coschappen had gelopen in Sevagram. Ik heb dus mijn toekomstige plicht vervuld. Gelukkig bleek het na een pols en bloeddrukbepaling niet al te ernstig en na wat simpele adviezen en wat medicatie van een andere dokter aanwezig in het vliegtuig lieten we hem rusten. Dat bleek een goede oplossing en hij is heelhuids in Amsterdam aangekomen. Het personeel was ons zo dankbaar dat ze me graag iets wilden geven. Omdat ik niet specifiek heel veel gedaan had, vroeg ik daarom maar om wat chocola. Binnen 10 minuten kreeg ik maar liefst 6 repen chocola toegestopt. Verder wilden ze ook mijn adresgegevens en krijg ik bij mijn volgende vlucht korting, zo levert het dokter-zijn toch nog behoorlijke voordelen op. Na dit avontuur kon ik mijn nachtrust hervatten en toen ik wakker werd was het licht buiten en werd de landing spoedig aangekond. Na het stempeltje van de douane en het verzamelen van mijn backpack ging ik op zoek naar mensen die ik herkenden. Mijn moeder en zusje stonden waarempel compleet met welkom-thuis-bordje op mij te wachten. Na een dikke knuffel is mijn avontuur in India nu dus echt voorbij!
Er is me de afgelopen dagen vaak gevraagd wat ik het meest ga missen. Ik kan niet een bepaald ding aangeven, maar het is de cultuur en de verschillen die het zo bijzonder maakten. Uit je comfortzone gerukt worden en in een andere cultuur je mannetje moeten staan, zeker in een individuele cultuur als in India. Ik zal het behulpzame van de mensen missen, hoewel je dan wel zeker moet zijn dat je oprecht behulpzame mensen hebt getroffen. Ik ga het beroemdheidsgevoel missen, in Nederland ben ik niet meer de blanke die nageroepen moet worden voor souveniertjes of nutteloze gadgets. Ik zal het eten gaan missen, hoewel ik vanwege de aanhoudende darmproblemen toch al een afspraak bij de huisarts heb gemaakt. Ik zal de verkeerschaos missen, hoewel ik in Nederland alweer snel zal vloeken op het openbaar vervoer. Ik ga het backpackersleven missen, hoewel het ook wel fijn is om niet iedere keer je tas leeg te halen voor een semi-schoon shirt. Ik ga zelfs de koude douches missen, ik heb ze vaak vervloekt maar zelfs na 90 dagen tropische warmte kijk ik nog steeds niet uit naar het herfstachtige Nederland. En natuurlijk ga ik ook Li-Anne missen, mijn maatje en steun-en-toeverlaat gedurende een maand, mijn backpacktiller en anonieme aziaat in India. Ik heb veel geleerd en gelachen en ik zal deze tijd voor altijd koesteren. Ik ben inmiddels behoorlijk gewend aan het leven in India en zal het zeker missen. Kortom ik ga weer inburgeren in Nederland!
De avond dat we in Mysore aankwamen hebben we niks spannends meer ondernomen, we voelden ons nog steeds niet lekker en zijn vroeg gaan slapen. De volgende ochtend zijn we richting het Mysore palace gelopen, en uiteindelijk eromheen omdat de ingang aan het zuiden lag. Onderweg kwamen we nog de klokkentoren tegen. Het is uiteindelijk gelukt om naar binnen te gaan en dat viel zeker niet tegen. Het paleis was erg mooi en gelukkig goed onderhouden. Om het paleis lagen vele tempels met typisch zuidelijk uiterlijk. 's Middags zijn we naar de dierentuin geweest omdat die erg goed aangeschreven stond. De meeste Indiers waren zeer geinteresseerd in dieren die voor ons niet zo speciaal waren. Zo was er 1 flamingo maar die kreeg flink wat aandacht. We hebben eindelijk onze tijger gezien, hoewel die natuurlijk niet wild was. Ook de olifanten en girafen waren aanwezig. De apen, die overigens niet in kooien zaten, waren zo brutaal dat ze bij mensen hun ijs uit de handen haalden. Ieder dier is door Li-Anne op de foto vastgelegd. Daarna zijn we nog even naar de bazaar gelopen om te shoppen en wat te drinken en uiteindelijk volgde een wandeltocht naar ons hotel. De volgende dag zijn we na ons ontbijt op weg gegaan naar een meer. Onderweg heb ik nog even mijn medische kennis kunen toepassen bij een flauwgevallen student die ze water aan het geven waren. Eenmaal bij het meer aangekomen, bleek dit dicht. We baalden aangezien het lang had geduurd voor we er waren. Daarom hebben we een riksja naar het centrum genomen en zijn we vanuit daar naar de Chamundi hill gegaan. Dat bleek een rij kraampjes en een tempel waarvoor ze aan het verbouwen waren. Nadat we een rondje op de heuvel hadden gemaakt vroegen we ons af waar de tweede tempel lag. Dus zijn we naar beneden gelopen en hebben we een andere pad gekozen. Dit was een van de weinige keren in India dat we ons alleen op de wereld waanden. Het pad bleef maar dalen en we hadden niet het idee dat we op de goede weg terecht zouden komen. Uiteindelijk kwamen we toch uit bij de Nandi bull, die op weg naar de tempel zou liggen. 1000 traptreden hoger zou de beloofde tempel liggen. Eenmaal boven waren we moe en doorweekt van het zweet. We volgden de toeristen die voor ons liepen en we kwamen tot onze grote verbazing uit op hetzelfde pleintje met kraampjes als waar we vertrokken waren. We waren inmiddels zo moe dat we niet meer via het andere pad naar de tempel zijn gelopen, maar rechtstreeks de bus naar beneden hebben genomen. Er was nog een tweede meer dichter bij de heuvel dat wel open was, dus daar hebben we zittend op een bankje onze zout- en watervoorraad aangevuld terwijl we over het meer uitkeken. Om half 7 werden we het meer uitgejaagd omdat het dicht ging. Daarom hebben we het centrum nog wat verkend en zijn we gaan eten. Onze bus zou om half 12 vertrekken en de resterende tijd hebben we wachtend in het hotel doorgebracht. Om 11u zijn we richting busstand vertrokken en na flink zoeken vonden we eindelijk de juiste plek. Daar kregen we te horen dat de bus ruim 2 uur vertraging had. Slapend op onze bagage werden we rond half 2 eindelijk opgetrommeld om in de bus te stappen waar onze reis naar Kochi kon beginnen. Van tevoren was ons gezegd dat de reis ongeveer 7uur zou duren. Dat bleek uiteindelijk natuurlijk niet waar, we deden er ruim 12uur over maar daardoor hadden we wel alle tijd om onze nieuwe omgeving te aanschouwen. Inmiddels stond het vol met palmbomen en landbouwvelden. We eindigden op een groot kruispunt ergens in de buurt van Kochi en na een halfuurtje tukken lukte het om ons hostel te bereiken. Dit keer was het geen echt hostel of hotel maar een home stay. We werden hartelijk ontvangen door een 10-jarig meisje dat perfect Engels sprak. Nadat we gesetteld waren ontmoetten we ook haar moeder, die ons van de nodige informatie over bezienswaardigheden voorzag. Even later kwam ook haar vader aan die de kamers onderverhuurde. Verder rende er nog een zoon door het huis met wat vrienden. Kortom een lekkere huiselijke sfeer. Nadat we wat gegeten hadden zijn we Fort Kochin gaan verkennen. Onderweg waren ons de vele grote kerken al opgevallen en dat was in dit gebied niet anders. Op elke straathoek lag wel een kerk of cathedraal. Ook wel logisch aangezien dit de plek is waar de Portugezen en Nederlanders het eerst aan land kwamen. Tijdens de zonsondergang liepen we knus onder een paraplu vanwege de regen op het strand. Terug in ons hostel hebben we nog wat gepraat met de familie, die ons aanraadde om vroeg te vertrekken de volgende ochtend aangezien we het Hill palace wilden bezoeken. Zij zouden voor het ontbijt zorgen zodat we vroeg op pad konden. We hadden het plan om rond 8 uur de ferry te hebben, maar dat bleek natuurlijk te optimistisch. Het ontbijt was iets later klaar dan gepland, net zoals wij. Dus ook de ferry en de bus hadden we iets later, waardoor we pas rond half 12 het paleis zagen. Het paleis zelf was niet heel bijzonder maar we hebben wel de gouden kroon gezien. De terugweg verliep wat sneller waardoor we rond 2 uur terug waren in fort Kochi. Vervolgens zijn we nog naar Jew town geweest waar de synagoge helaas dicht was. Om 5 uur begon de typische Keralase dansshow die de familie ons had aangeraden. Het was heel bijzonder omdat zelfs het schminken een ritueel ansich was, doch moeilijk te volgen aangezien men alleen via gebaren en gezichtsuitdrukkingen communiceerden. Na de show hebben we bij het gezin gegeten. Er was speciaal voor ons gekookt, en het was heerlijk en vooral heel spicy aangezien ze daar in het zuiden wel van houden. Uiteindelijk is het ons tussendoor ook nog gelukt om een fietstoer te regelen door de backwaters voor de volgende ochtend aangezien de vorige tocht met de boot zo was tegengevallen. De volgende ochtend stonden we dus startklaar om in de pedalen te klimmen, maar toen we bij de organisatie aankwamen waren we verbaasd om de fietsen boven op het dak van een riksja te zien staan. We gingen eerst een stukje rijden per riksja en zouden vanaf daar gaan fietsen. Nadat de mountainbikes en de helmen goed afgesteld waren en we op de foto stonden konden we vertrekken. We hebben ruim 4 uur gefietst en zijn ondertussen gestopt om een bootbouwerij te bekijken en de lokale bar met lokale alcoholische specialiteit uit te proberen. Uiteindelijk gingen, na veel prutsen, de fietsen weer op de riksja. Nadat we terug waren hebben we ons laten verwennen met een massage. We hadden nog net genoeg tijd om op kruidenjacht te gaan, aangezien Kochi daarom bekend staat. Na het avondeten zijn we naar huis gegaan want de volgende ochtend vertrokken we vroeg naar de laatste bestemming, Trivandrum. Vanuit het station waar we uitgestapt waren, duurde het met de bus nog ruim 20 minuten voor we in Trivandrum waren (later bleek dat we te vroeg uitgestapt waren) en omdat we op het heetst van de dag aankwamen, waren we blij toen we op onze hotelkamer waren. Daar hebben we het de rest van de dag rustig aan gedaan omdat de stad in een dag te bezichtigen was. We zijn even naar de bazaar geweest om te kijken of we iets aan onze souveniervoorraad konden toevoegen. Uiteindelijk hebben we bij de supermarkt onze kruidenvoorraad aangevuld en na ons avondeten zijn we weer teruggekeerd. De volgende ochtend zijn we eerst naar de Sri Padmanabhaswamy temple geweest (ik kan het zelf ook niet uitspreken). Daarna hebben we de bus noordwaarts genomen richting Napier museum en Sri Chitra gallery. Vanuit daar zijn we teruggelopen en hebben we wat kerken en andere toestanden bekeken. Er zou nog een markt zijn maar die bleek maar 10 kraampjes groot. Dus zijn we terug naar ons hotel afgezakt om te rusten voor het avondeten. We hadden in de krant gezien (ja die krijgen we iedere ochtend) dat er een seafood festijn was in een lokaal restaurant. Toen we er aankwamen bleek het all-you-can-eat en daar hebben we natuurlijk goed gebruik van gemaakt. Rondgebuikt kwamen we weer bij ons hotel aan. De volgende dag stond een trip naar Varkala gepland, maar dat liep iets anders dan gedacht. Na ons ontbijt en de winkels die we nog wilden bezoeken gingen we naar het station. De vorige dag hadden we tickets proberen te reserveren maar dat ging blijkbaar niet kwamen we uiteindelijk achter. Toen we eindelijk een ticket hadden, bleken we nog een uur te moeten wachten op onze trein. Toen die er eindelijk was, moesten we helemaal naar het voorste stuk. Ergens in onze tocht naar voren ben ik Li-Anne kwijt geraakt. We konden elkaar niet bellen omdat haar simkaart verlopen is. Toen de trein op het punt stond te vertrekken ben ik er toch maar ingesprongen in de hoop dat Li-Anne dat ook zou doen. Toen ik in Varkala aankwam bleek dat niet het geval. Omdat ik niet wist of zij de volgende trein zou nemen, heb ik op het station gewacht tot die ruim een uur later aankwam. Ze had ook die trein niet genomen, dus ben ik met de volgende trein terug gegaan. Die deed er eindeloos lang over, en inmiddels was mijn dagdoel voor het donker bij het hotel te zijn wat nog maar net lukte. Daar was Li-Anne gelukkig en nadat we bijgekletst waren over onze avonturen, hadden we besloten dat dit een bezoekje aan de KFC toch wel rechtvaardigde. Dit is de enige keer geweest dat we een fastfoodrestaurant in India hebben bezocht. Daarna was het alweer de laatste keer om onze koffers in te pakken. De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar het vliegveld na de snelste riksjarit ooit, de heuvels in de weg waren niet te voelen omdat we zo snel gingen dat we een flink aantal oversloegen. Dit keer was de bestemming Mumbai wat ons cirkeltje compleet maakt. Ons plan was om Elephants island te bezoeken aangezien dat vanwege het regenseizoen niet gelukt was. Helaas waren we te laat bij ons hostel en zouden we niet meer op tijd bij de boot geraken waardoor we onze plannen hebben moeten omgooien. Uiteindelijk hadden we besloten om rustigaan te doen en de dag te besteden aan rondlopen, eten en shoppen (aangezien ik toch nog flink wat gewicht over had voor mijn backpack). Dat is nog goed gelukt en mijn rupees zijn geheel opgeraakt. Eenmaal op het vliegveld vergat ik natuurlijk uitgerekend vandaag mijn vestje uit mijn backpack te halen voordat ik hem inleverde, waardoor ik me alvast kon voorbereiden op de kou in Nederland. Na de dubbele securitycheck was alles goedgekeurd om het vliegtuig in te kunnen. De vlucht verliep rustig totdat midden in de nacht opeens omgeroepen werd of er een dokter of een medicus aan boord zat... Slik, ik had net tegen mijn buurvrouw verteld dat ik coschappen had gelopen in Sevagram. Ik heb dus mijn toekomstige plicht vervuld. Gelukkig bleek het na een pols en bloeddrukbepaling niet al te ernstig en na wat simpele adviezen en wat medicatie van een andere dokter aanwezig in het vliegtuig lieten we hem rusten. Dat bleek een goede oplossing en hij is heelhuids in Amsterdam aangekomen. Het personeel was ons zo dankbaar dat ze me graag iets wilden geven. Omdat ik niet specifiek heel veel gedaan had, vroeg ik daarom maar om wat chocola. Binnen 10 minuten kreeg ik maar liefst 6 repen chocola toegestopt. Verder wilden ze ook mijn adresgegevens en krijg ik bij mijn volgende vlucht korting, zo levert het dokter-zijn toch nog behoorlijke voordelen op. Na dit avontuur kon ik mijn nachtrust hervatten en toen ik wakker werd was het licht buiten en werd de landing spoedig aangekond. Na het stempeltje van de douane en het verzamelen van mijn backpack ging ik op zoek naar mensen die ik herkenden. Mijn moeder en zusje stonden waarempel compleet met welkom-thuis-bordje op mij te wachten. Na een dikke knuffel is mijn avontuur in India nu dus echt voorbij!
Er is me de afgelopen dagen vaak gevraagd wat ik het meest ga missen. Ik kan niet een bepaald ding aangeven, maar het is de cultuur en de verschillen die het zo bijzonder maakten. Uit je comfortzone gerukt worden en in een andere cultuur je mannetje moeten staan, zeker in een individuele cultuur als in India. Ik zal het behulpzame van de mensen missen, hoewel je dan wel zeker moet zijn dat je oprecht behulpzame mensen hebt getroffen. Ik ga het beroemdheidsgevoel missen, in Nederland ben ik niet meer de blanke die nageroepen moet worden voor souveniertjes of nutteloze gadgets. Ik zal het eten gaan missen, hoewel ik vanwege de aanhoudende darmproblemen toch al een afspraak bij de huisarts heb gemaakt. Ik zal de verkeerschaos missen, hoewel ik in Nederland alweer snel zal vloeken op het openbaar vervoer. Ik ga het backpackersleven missen, hoewel het ook wel fijn is om niet iedere keer je tas leeg te halen voor een semi-schoon shirt. Ik ga zelfs de koude douches missen, ik heb ze vaak vervloekt maar zelfs na 90 dagen tropische warmte kijk ik nog steeds niet uit naar het herfstachtige Nederland. En natuurlijk ga ik ook Li-Anne missen, mijn maatje en steun-en-toeverlaat gedurende een maand, mijn backpacktiller en anonieme aziaat in India. Ik heb veel geleerd en gelachen en ik zal deze tijd voor altijd koesteren. Ik ben inmiddels behoorlijk gewend aan het leven in India en zal het zeker missen. Kortom ik ga weer inburgeren in Nederland!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
